Εδώ ταιριάζει γάντι η παροιμία του σοφού λαού μας που λέει «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».
Αντί να λογοδοτούν αυτοί καθώς και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι οι οποίοι φταίνε για τη σημερινή κατάσταση του νοσοκομείου μας, μας ζητάνε και τα ρέστα. Κατηγορεί ο κος Δημητρογιάννης τον κο Μαρκαντώνη ότι τον συκοφάντησε, επειδή σε συνέντευξη τύπου έκανε το καθήκον του. Δηλαδή είπε την αλήθεια, ότι ο κος Δημητρογιάννης με τις μετακινήσεις προσωπικού προς τη νοσηλευτική μονάδα Αγρινίου, αποδυνάμωνε και δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στη Νοσηλευτική Μονάδα Μεσολογγίου.
Ότι οι μετακινήσεις ήταν ρουσφετολογικές δε χωρά αμφιβολία, όταν μάλιστα σε κάποιες το χαρτί της μετακίνησης έφτανε στο Μεσολόγγι αρκετές μέρες μετά την τοποθέτηση του εργαζόμενου στο Αγρίνιο. Δεν ήταν ούτε καν ηθικό να υπογράφει τέτοιες μετακινήσεις μια εβδομάδα πριν τη λήξη της θητείας του ενώ είχε βγει ήδη ο αντικαταστάτης του.
Ο Σύλλογός μας είχε εκδώσει ανακοίνωση ζητώντας την ανάκληση της απόφασης αναφερόμενος στα προβλήματα και στα ερωτηματικά που δημιουργεί αυτή η απόφαση, χωρίς δυστυχώς να πάρει καμία απάντηση τόσο από τον κο Δημητρογιάννη όσο και από τον Διοικητή της 6ης Υ.ΠΕ. στον οποίο κοινοποιήθηκε η αναφορά αυτή.
Ο κος Μαρκαντώνης δεν είναι χθεσινός στον τομέα της Υγείας. Είναι διευθυντής της Ορθοπεδικής κλινικής εκτελώντας παράλληλα επί μακρό διάστημα, χρέη Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας.
Εδώ και αρκετό καιρό με επιστολές του προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την συνειδητή υποβάθμιση του νοσοκομείου Μεσολογγίου.
Κάτι άλλωστε που πρέπει να κάνει κάθε διευθυντής Ιατρικής υπηρεσίας όταν βλέπει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Νοσοκομείο που εργάζεται.
Μπορεί ο κος Δημητρογιάννης για κάποιους, ειδικά στο Αγρίνιο, να κρίθηκε πετυχημένος διοικητής, όμως έπρεπε να γνωρίζει ότι ήταν υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία και των δύο Νοσοκομείων. Παρόλο που συνεχώς γινόταν δέκτης προβλημάτων σε επίπεδο στελέχωσης μας, δεν υπήρξε καμία ενέργεια του προς επίλυση των προβλημάτων αυτών.
Αντίθετα ενώ για παράδειγμα είχαμε μία και μοναδική παιδίατρο εδώ, με εντολή του διατάχτηκε να κάνει εφημερίες στο Αγρίνιο. Όπως το ίδιο έκανε και με την μετακίνηση Καρδιολόγου – χωρίς καν να ρωτήσει ούτε τον διευθυντή της Καρδιολογικής – και αναγκαζόμαστε να μένουμε χωρίς καρδιολόγο αρκετές μέρες το μήνα, και χωρίς εξωτερικό ιατρείο και μια σειρά διαγνωστικές εξετάσεις να μη γίνονται.
Το ίδιο και στη νοσηλευτική υπηρεσία που παρά την αντίθετη εισήγηση της Διευθύντριας της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, μετακίνησε δύο νοσηλευτές, από τμήματα μάλιστα όπως το Χειρουργείο και την Παθολογική, τμήματα με εξέχουσα σημασία στην ομαλή λειτουργία του Νοσοκομείου μας.
Μεταφέρονταν και συνεχίζουν να μεταφέρονται τα δείγματα αίματος αρκετές μέρες το μήνα στο Αγρίνιο, με το όποιο κόστος και επικινδυνότητα αλλά δεν είδαμε να μετακινείται ένας μικροβιολόγος από το Αγρίνιο εδώ για να λυθεί το πρόβλημα (μόνο αποσπασματικά όπως π.χ. την Κυριακή των Βαΐων που αναμένονταν στη πόλη επίσημοι αφήνοντας την ίδια στιγμή ακάλυπτες τις εφημερίες του Πάσχα!!!).
Το ίδιο και με τους αναισθησιολόγους αλλά και άλλες ειδικότητες προσωπικού για να μη μακρηγορούμε. Αν αυτό δεν είναι απαξίωση πώς αλλιώς μπορεί να το ονομάσει κανείς;
Ας μας πει ο κος Δημητρογιάνης πόσες φορές ήρθε στο νοσοκομείο Μεσολογγίου;
Να κάνουμε ξεκάθαρο και να βεβαιώσουμε με την ευκαιρία τους πολίτες της ευρύτερης περιοχής που καλύπτει το Νοσοκομείο μας, πως εμείς οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Μεσολογγίου, με υψηλό το αίσθημα της ευθύνης, θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, να έχουν την καλύτερη εξυπηρέτηση αν κάποια στιγμή χρειαστούν τις υπηρεσίες μας.
Και να γνωρίζουν όλοι ότι όσο οι εκάστοτε διοικητές κρίνονται, από αυτούς που τους διόρισαν και από την «αυλή» τους πετυχημένοι, τόσο εμείς θα υποβαθμιζόμαστε.
Για μας είναι τιμή μας που ο κος Μαρκαντώνης παλεύει μαζί με όλους τους εργαζόμενους για να κρατηθεί ζωντανό το Νοσοκομείο Μεσολογγίου.
Τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να θεωρούμε τις δυσκολίες ως αποτυχίες, γι αυτό η προσπάθειά μας και οι αγώνες μας δεν πρέπει να σταματούν ποτέ. Και σε τελική ανάλυση αυτός που θα μας κρίνει είναι η κοινωνία στην οποία καλούμαστε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας.
ΤΟ Δ.Σ.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου