Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος
Μιας και βρισκόμαστε στην αρχή της σχολικής χρονιάς, θ' αφιερώσω το άρθρο μου τούτο σ' ένα εκπαιδευτικό θέμα και ειδικότερα σε μία - απ' των πολλών ειδών - συμπεριφορές μαθητών, μέσα στη σχολική αίθουσα. Κάποιες απ' αυτές δε μπορούν εύκολα οι εκπαιδευτικοί να τις εξηγήσουν και να τις διορθώσουν, γιατί η μόρφωση που τους παρέχεται στα πανεπιστήμια, δεν περιλαμβάνει τέτοιου είδους θέματα! Γιατί επίσης, οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε - παράλληλα με την επιστημονική τους κατάρτιση - να εμπλουτίζονται με γνώσεις ψυχολογίας τόσες πολλές, ώστε να μπορούν να διαγνώσουν και να διορθώσουν πολλές αποκλίνουσες συμπεριφορές των μαθητών τους. Να είναι κάπως εκπαιδευτικοί-ψυχολόγοι, μιας και η ειδικότητα του ψυχολόγου στα σχολεία αποτελεί μία πολυτέλεια για τη χώρα μας...
Η "αφηρημάδα των αρίστων" (δικός μου όρος αυτός...), για την οποία κυρίως γράφω τούτο το άρθρο, είναι ένα είδος συμπεριφοράς των καλών μαθητών μέσα σε μία αίθουσα διδασκαλίας, την οποία, ως εκπαιδευτικοί, δεν καθόμαστε ή δε μπορούμε να την αναλύσουμε, την παρεξηγούμε αδίκως, με συνέπεια ακόμα και την τιμωρία!
Εγώ την κατατάσσω κι αυτή στη λεγόμενη, γενικότερα, "διάσπαση προσοχής" των μαθητών, η οποία μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους-αίτια... Ένα υπερκινητικό παιδί, για παράδειγμα, δε βολεύεται στην ίδια θέση καθ' όλη τη διάρκεια μιας διδακτικής ώρας! Θα σηκωθεί, θα ξανακαθίσει, θα κοιτάξει έξω απ' το παράθυρο, θα πειράξει το διπλανό του, θα ζητάει να πηγαίνει συνεχώς
Διαβάστε περισσότερα »
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου