Γιορτή στο σπίτι γινόταν μόνο για τα αγόρια και τους άντρες. Οι γυναίκες δεν γνώριζαν οι περισσότερες ούτε πότε ήταν η ονομαστική τους γιορτή. Εξάλλου δεν είχε και καμμιά ιδιαίτερη σημασία. Όταν έφτανε η μέρα της ονομαστικής γιορτής τότε ο εορτάζων ήταν το σημαντικότερο πρόσωπο. Έβαζε τα καλά του ρούχα και πήγαινε στην εκκλησία. Εκείνη την ημέρα ακόμα και ο κτηνοτρόφος που γιόρταζε είχε την απαίτηση να φυλάξουν το κοπάδι οι άλλοι και να προλάβει τη λειτουργία πριν ο ψάλτης διαβάσει το Πιστεύω. Αν η γιορτή του συνέπιπτε μετά από καθιερωμένη νηστεία, τότε έπρεπε οπωσδήποτε να μεταλάβει.
Μετά την απόλυση άντρες και γυναίκες χαιρετιόνταν με χειραψία, ενώ οι γυναίκες έδιναν και σταυροφιλήματα μεταξύ τους. Μερικές ηλικιωμένες φιλούσαν σταυρωτά αγαπητά τους πρό¬σωπα με τα οποία είχαν το θάρρος και δεν υπήρχε κίνδυνος παρεξηγήσεως.
Όταν ο παπάς λειτουργούσε στο Κυπαρίσσι ή στα Φουσιανά μετά τις χαιρετούρες οι γυναίκες και τα παιδιά συνήθως έφευγαν για κάποιο συγγενικό ή για το δικό τους σπίτι. Οι άντρες κατευθύνονταν προς τα διπλανά καφενεία, τα οποία σε λίγο γέμιζαν κόσμο και δεν υπήρχε χώρος ούτε να σταθεί κάποιος όρθιος.
Οι καφετζήδες περίμεναν πως και πως το σχόλασμα της εκκλησίας σε μεγάλη γιορτή, γιατί γέμιζαν
Διαβάστε περισσότερα »
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου