Αυτά τα παιδιά… που πριν από τριάντα πέντε χρόνια ήταν παιδιά!
Για μένα … παιδιά είναι ακόμα!Παιδιά θα ’ναι πάντα … όσο μπορούν να κρατούν την παιδική τους ψυχή!!
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…. Που δώσανε… δε γράφω «δώσαμε»… γιατί θα πάρω τη βαριά της ζήσης μας ευθύνη και πάνω μου, την αγάπη τους για τον ΑΝΘΡΩΠΟ!!!
Δεν ξέρω … τρελάθηκα….
παρατρελάθηκα…. «τρελός είμαι για σας μια ζωή»… Γράφω σαν να φεύγω τώρα απόψε απ’ τη ζωή!
Απόψε….
Α … και για να μην κρύβομαι… «τελέψω η δεν τελέψω τούτη μου τη γραφή… και σας αποχαιρετήσω»… Ολόρθος θα φύγω!
Όπως έζησα και ζω … αγονάτιστος, ατσάλινος … κι αληθινός!
Η Αλήθεια κόστος έχει … ενσυνείδητα από παιδί την πλήρωσα και την πληρώνω μέχρι και σήμερα!!!
Την αλήθεια την πλήρωσα και την πληρώνω… την βίωσα και τη βιώνω… με τον παραγκωνισμό… την απόρριψη … την αδίκια…. Την άδικη επίθεση … τη βάρβαρη… κάθε τόσο επίθεση … στην ταπεινή ύπαρξή μου!
ΟΧΙ … γι’ αυτό που είμαι… αλλά για ΟΤΙ ΠΡΕΣΒΕΥΩ!!!
Α… και για να ’χω λόγο για σένα να γράφω… η να μη γράφω…. Δημοσίευσε το βίο και την πολιτεία σου …
Αν με πείσεις για τα δρώμενά σου… με την ψυχή μου θα υπογράφω!!!
Προς το παρόν … την υπογραφή μου την θέτω …υπό των σκέψεών μου!!!
ΥΓ: Τούτο το κείμενό μου… δεν επιτρέπω σε κανέναν να το αναδημοσιεύσει… αν δεν πάρει την έγκρισή μου.-
Δημήτρης Ντόκας
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου