Τώρα πια τι μου λές;
Δε σου κάνω… τη χάρη
Να σου πω: «όπως θες»
Σε «κρατούν» παλικάρι.
Σου ’χουν βάλει στα δόντια
Σίδερα… χαλινάρι
Σε τραβούν υπερπόντια
Και σε πνίγουν… με χάρη.
«Πριν βλάμη μ’… τ’ άλογό σου»
Λέγαν στον τόπο το δικό σου …
Και στον δικό μου… ίδια λέγαν
Βλέπανε το χαμό… και κλαίγαν.
Μα να… μείναμε λίγοι …
Παράπονο βαρύ μας πνίγει
Μα ΕΜΕΙΣ θα ΠΑΜΕ παραπέρα
Την κατακόκκινη παντιέρα!!!
Όσοι μ’ αγώνες πορευτήκαν
Μ’ Αξίες … ΝΑΙ…γαλουχηθήκαν
Είσαι ο Λεβέντης… του «Παντιέρα»!!!
Που πάει κόντρα στον αγέρα...
Δε σε ευνούχισαν… «οι Θείες»
Οι Λαοπλάνες εξουσίες
Γιατί θα δε σ’ είχανε «δεμένο»
Και… «στον οντά»… εγκλωβισμένο.
Το ότι λες… ωμές Αλήθειες!!!
Και υπερβαίνεις τις συνήθειες
Είναι αυτό που μας ενώνει
Και πιο πολύ μας ατσαλώνει.
Γιώργο το ξέρεις…
Ο Μήτσος … ΝΑΙ… πως «γράφει»
Και με… «τι πένα υπογράφει….»
Αυτός… «που αγκαλιάζει… τις Αξίες»
Και δεν μετοίκησε… «σε άλλους γαλαξίες»!!!
Γιώργο το ξέρεις…
Μα σαν μου βρεις… τον Γρηγόρη τον Α…..
Που από τότε που τελέψαμε το Λύκειο … δεν τον είδα
Φέρτον μαζί σου ένα βράδυ …
Να δεις πως φωσφορίζουνε … τα δάκρυα στο σκοτάδι!!!
ΥΓ: Για τα Ιστορικά Νοήματα… και τα Διαχρονικά Μηνύματα…. Με έμμετρο και Σαφέστατο Λόγο…Μέσα απ’ τους παραπάνω στίχους… είναι υπεύθυνος αυτός που υπογράφει….
ΥΓ 1: Σ’ αυτόν τον κόσμο…. γιατί δακρύζουν οι ζωές;;;
Απάντησέ μου Εσύ…. ΑΝ …. Ξέρεις…. η αν θες ….
Δημήτρης Ντόκας
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου