Δύο χρόνια πριν από τη διακοσιοστή επέτειο της επανάστασης του ’21, είναι σαν να ξαναζούμε ένα déjà vu. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα από το 1819, τότε που, 200 χρόνια πριν, οι ελληνικοί πληθυσμοί «το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονταν» κάτω από το ζυγό. Τότε που ο πόθος της λευτεριάς ήταν ένα άγνωστο ζητούμενο, χωρίς κανείς να ξέρει πότε θα έρθει, πότε θα ξεκινήσει η αφύπνιση, πότε αυτός ο έρμος λαός θα ξεσηκωθεί και θα πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Τότε που ο..ραγιάς ένιωθε ανήμπορος, ανίκανος να αντισταθεί, πτοημένος από την εξοντωτική φορολογία που του τσάκιζε τη θέληση, παραδομένος στις απαιτήσεις του σουλτάνου και τη σκληρή πολιτική της ευρωπαϊκής Ιεράς Συμμαχίας που του υποδείκνυε «να κάτσει στ’ αυγά του» και να μη σηκώσει κεφάλι.
Παρόμοια και σήμερα, η ευρωπαϊκή συμμαχία των Βρυξελλών μας λέει να κάτσουμε στ’ αυγά μας και να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την αργή εξόντωση που εφαρμόζουνε σε βάρος μας, την ίδια ώρα που ο σουλτάνος εξ΄ ανατολών βρυχάται και αντιμετωπίζει τους πολιτικούς μας «εκπροσώπους», πρόθυμους για όλα, σαν να είναι τα προσωπικά του γιουσουφάκια. Πρόκειται για την ίδια «πάστα» μ’ εκείνους που ο Ανώνυμος Έλληνας της Ελληνικής Νομαρχίας, έγραφε τότε ότι «με άκραν ουτιδανότητα ψυχής, αφού πωλήσουν εκουσίως τω τυράννῳ και την ζωήν και το έχειν τους και την τιμήν τους, καυχώνται εις το να διαφέρωσιν από τους άλλους»! Κι όπως και τώρα, έτσι και τότε αναρωτιόταν βλέποντας την ανημπόρια και την εθελουσία κατάντια του ραγιά: «Διατί οι Έλληνες να είναι δούλοι; Διατί να μην ελευθερωθούν μέχρι της σήμερον; Είναι δυνατόν, είναι εύκολον ή όχι; Καὶ εάν είναι δυνατόν, οποίαι εισίν αι αιτίαι οπού το εμποδίζουσι;».
Δύο χρόνια μετά, χωρίς κανείς να το περιμένει, ο ανήμπορος και σκυφτός μέχρι τότε Έλληνας, ξάφνιασε όλο τον κόσμο όταν ξεσηκώθηκε ενάντια στην τυραννία, ανοίγοντας το δρόμο για την απελευθέρωση και των υπόλοιπων λαών των Βαλκανίων. Η Ιερά Συμμαχία, ο πρόδρομος ενός διευθυντηρίου για μια «ευρωπαϊκή ένωση» επικυρίαρχων, πήρε ένα σκληρό μάθημα του τι σημαίνει να ξεσηκώνεται ένας λαός και να ανατρέπει σχεδιασμούς ετών και καθεστηκυίες τάξεις πραγμάτων, διδάσκοντας παντού το τι σημαίνει πόθος για ελευθερία και εθνική αξιοπρέπεια.
Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ο ξεσηκωμός. Προηγήθηκε η αφανής και υπόγεια, επί σειρά ετών, δράση αφύπνισης της Φιλικής Εταιρείας ώσπου να συντελεστεί η ποθούμενη έκρηξη. Σ’ αυτό το στάδιο βρισκόμαστε τώρα, με υπόγεια. άχαρη και αφανή προεργασία αφύπνισης μέσα στον κόσμο, μέσα στις γειτονιές, στις πόλεις, στους συλλόγους, στους χώρους δουλειάς, στην επαρχία και τα χωριά. Που βρίσκει έδαφος πρόσφορο στη βουβή οργή που υποβόσκει, αλλά δεν ξέρει ακόμη τον τρόπο που θα εκφραστεί αποτελεσματικά για την ανατροπή.
Η ώρα που θα δρέψει καρπούς η συστηματική αυτή δουλειά, δεν αργεί. Η στιγμή που θα σημάνει το σάλπισμα μιας νέας παλιγγενεσίας, είναι περισσότερο κοντά απ’ όσο φαντάζονται οι σύγχρονοι τύραννοι. Στηριγμένη στην ενότητα του λαού και στη βάση του πατριωτισμού και της δημοκρατίας που πρεσβεύει το ΕΠΑΜ. Έχοντας ως πρότυπο τους άδολους αγωνιστές του 1821 που ανάβοντας μια σπίθα, τη μετέτρεψαν σε λαϊκή πανστρατιά, ξηλώνοντας σουλτάνους, κοτζαμπάσηδες, νενέκους. Που αρνήθηκαν να είναι δούλοι και έδειξαν σ’ όλο τον κόσμο τι σημαίνει αξιοπρέπεια και τι τίμημα απαιτείται για να φέρεις την ιδιότητα του ελεύθερου ανθρώπου.
Ας αναλογιστούμε όλοι μας το βάρος της ιστορικής ευθύνης που φέρουμε, συστρατευόμενοι σ’ ένα πλατύ πατριωτικό μέτωπο που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση της χώρας μας, στη λαϊκή κυριαρχία, την εθνική ανεξαρτησία και την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Το ήθος και το σθένος των αγωνιστών του 1821, ας είναι οδηγός μας στον πόθο για ξημέρωμα της λευτεριάς στον τόπο μας.
Αγρίνιο 24 Μαρτίου 2019
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου