Σύμφωνα με παράγοντες τις αγορές που είναι σε θέση να γνωρίζουν πως λειτουργεί το κύκλωμα, τα «αρπαχτικά» σε συνεννόηση με τους αγοραστές βρίσκουν τρόπου να παρακάμπτουν το νόμο και να μην παρουσιάζουν πουθενά τις συναλλαγές τους. Με απλά λόγια ενώ η σχετική νομοθεσία προβλέπει ότι όποιος προσέρχεται σε μια μάντρα με σίδερα για να εμπορευτεί «σκραπ» να αφήνει τα στοιχεία ταυτότητάς του καθώς και να καταγράφονται τα στοιχεία του οχήματος με το οποίο κατέφθασε στον χώρο, κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Η συναλλαγή γίνεται εντελώς στο «σκοτάδι» με τις δύο πλευρές έτσι να βγαίνουν κερδισμένες. Οι μεν «σκοτώνουν» τα κλοπιμαία χωρίς να καταγράφονται πουθενά κι έτσι ανενόχλητοι μπορούν να συνεχίσουν το έργου τους, οι δε αγοράζουν τον χαλκό και τα άλλα υλικά «κοψοχρονιά». Έτσι αντί, για παράδειγμα να δώσουν 3,5 με 4 ευρώ για κάθε κιλό χαλκού τον πληρώνουν μόλις 2 ευρώ ή και λιγότερα με αποτέλεσμα να περιθώριο κέρδους τους να πολλαπλασιάζεται. Αναλογιζόμενοι το κέρδος που προκύπτει, κάποιοι επαγγελματίες, είναι έτοιμοι να αναλάβουν και το ρίσκο μιας πιθανής αποκάλυψης από τις Αρχές οι οποίες κατά καιρούς πραγματοποιούν ελέγχους. Όταν οι συναλλαγές γίνονται με τις νόμιμες διαδικασίες οι τιμές είναι πολύ διαφορετικές και κινούνται περίπου στα 4 ευρώ για τον χαλκό, 2,5 ευρώ το κιλό για τον μπρούντζο, 1 ευρώ για καλώδια, 1,20 για μολύβι, 0,70 για ανοξείδωτο, κ.α.. Πηγή: http://www.thebest.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου