Τι θέλεις από μένα;;;;
Εμείς είμαστε του Αγώνα… και του Έρωτα!!!
Σ’ ευχαριστώ που με προσέγγισες… με όποιον τρόπο!!!
Άσε με να τραβάω τα στενοδρόμια της ζωής, κι όσο αντέξω… όπως τα ξέρω κι όπως τα επέλεξα …. Κι όπως πορεύομαι !
Μακρύς και δύσβατος ο δρόμος μου… μην έρχεσαι κοντά μου… Ομορφιά μου… γιατί θα πικραθείς!!!
Μα σαν έρθεις… πρέπει να ξέρεις:
Ο Αγώνας και ο Έρωτας… τον ίδιο πόνο έχει!!!
Άσε με να πορεύομαι…. Μέσα απ’ τις δικές μου πίκρες!
Μη θέλεις … που δεν το θέλεις… και το ξέρω πως δε σου πρέπει … τα δικά μου «ίδια» να ενστερνιστείς!!!!
Φύγε μακριά από μένα … Ομορφιά μου… για να μη πικραθείς!!!
Φύγε μακριά από μένα …
φίλε μου, «άδικέ μου» …. Για να μην πολεμηθείς!!!!
Άσε να τραβάμε εμείς… της ζωής μας τον «Γολγοθά» … κι όπου … μας βγάλει!!!
Κι εσύ ρε «ψευτοδήθεν»… που «αγκάλιασα» εγώ για σένα τη «φωτιά» ….
Κι αντιστάθηκα στο χαμό σου!!!!
Κι ακόμα αναπνέεις … μη με προσεγγίσεις πλέον!!!
Δουλεύει η «κρησάρα» του «τώρα» … όπως θα συνεχίσει να δουλεύει και για τα του αύριο!!!
Τα σκύβαλα τα πετά στην άκρη!!!
Αν αυτοφωτογραφίζεσαι που δεν φταίω εγώ… η ίδια επιλογή της ζωής σου είναι υπόλογη, μην γυρίσεις να με ξανακοιτάξεις κατάματα… γιατί θα σ’ εξευτελίσω…. Γιατί θεωρώ πως για την κατάντια μας … εσείς για όλα φταίτε!
Τώρα ποιοι είμαστε Εμείς …. Και ποιοι είσαστε εσείς; η Ιστορία… κατέγραψε!
Κι αν δεν την κατανοείς … κι αν δεν κατανοείς τα παραπάνω… ρώτησέ με να σου απαντήσω…..
Έχεις το σθένος;;;;
ΥΓ: Τα παραπάνω τ’ αφιερώνω πρώτα…σε σένα που με ξέρεις, σε σένα που δε με ξέρεις κι όπως μου είπες με …«φαντάζεσαι»… και σε σένα που με ξέρεις… πολύ καλά!!!!
ΥΓ1: Τα παραπάνω τ’ αφιερώνω… συνάμα… στον Αδερφό μου, Συμφοιτητή στη σχολή Δημοσιογραφίας στην Αθήνα, και Φίλο μου, απ’ τη Μυτιλήνη… τον Διομήδη Κούκο!!!
Διομήδη… ήρθαν τα Κορίτσια και με βρήκανε μετά από χρόνια, στον λατρεμένο τόπο μου… στο Καινούργιο Τριχωνίδας …
Μετά από τόσα χρόνια!!
Διομήδη… σε θέλουμε μαζί μας… να γευτείς τη συγκίνησή μας!!!
Δημήτρης Ντόκας
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου