Όσο ζυγώνουμε για τα Φώτα τόσο τα Καρκαντζάλια τρελαίνονται...Για σκανταλιές ανεβαίνουν στη Γη...
Μας λάμπαζαν στη σκέψη και μόνο εκείνα τα χρόνια.
Κλείναμε πόρτες με μάνταλο, τα παραθύρια ερμητικά, τις γλαβανές στο πάτωμα (της γάστρας) και στο ταβάνι το ίδιο, τις μεσιακόπορτες κι αυτές με μάνταλο, το δε τζάκι το γεμίζαμε με πουρναρότφες ή μπάτσες ελάτου και ανάβαμε φωτιά για να τους κάψουμε αν τυχόν επιχειρούσαν να κατέβουν από την καμινάδα, από το μπουχαρί κάτω...Κι όταν πέφταμε για ύπνο μέσα τα κεφάλια και τεντωμένα τα αυτιά μη και ακούσουμε θόρυβο...ιδίως στο ταβάνι.
Όσοι βρίσκεσθε στα Χωριά, μην τους φοβάσθε παρά ντυθείτε οι ίδιοι παρόμοια και πάρτε τους στο κυνήγι...
Θα φοβηθούν και θα τρέξουν να κρυφτούν μές στα σκοτάδια τους, κάτω από τη Γή!!!
Εκεί όπως ξέρετε, φέρεται κατά την παράδοση, πριονίζουν το δέντρο της...το πριονίζουν αιώνια τώρα μα δεν καταφέρουν να το κόψουν.
Θα θυμάσθε οι παλιότεροι στο Αναγνωστικό πως με το πριόνι πάλευαν να κόψουν το δέντρο.
Διαβάστε περισσότερα »
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου